Opvallende Hobby
Zijn officiële titel is ‘administratief medewerker secretariaat’ voor Wegen Oost-Vlaanderen. Maar verwacht niet dat je collega Luc de Meyer vaak achter zijn bureau vindt. Meestal is hij op de baan. Voor filmopdrachten, voor het bijstaan van F.A.S.T. calamiteiten maar evengoed voor een last minute opdracht van de afdeling. Ook in zijn vrije tijd heeft hij geen ‘zittend gat’. Dan engageert hij zich als vrijwilliger bij de brandweer.
Luc, hoe ben je er op gekomen om vrijwilliger te worden?
Ik trouwde, verhuisde en zocht een hobby. Brandweerman worden was een jongensdroom dus mijn keuze voor het vrijwilligerskorps was snel gemaakt.
Wat houdt het in, vrijwilliger bij de brandweer zijn?
Je bepaalt zelf wanneer je oproepbaar wil zijn. Dat houdt in dat je binnen de 6 minuten moet uitrijden met het opgeroepen interventievoertuig. 6 minuten is niet veel als je daar de verplaatsingstijd naar de kazerne bijrekent. Je moet dus altijd in de buurt zijn en vertrekkensklaar. De taken en opleidingen van een vrijwilliger zijn dezelfde als die van een beroeps. Met het enige verschil dat wij geen wachtdienst op de kazerne moeten doen.
Je kiest dus zelf hoe intens je de taak als vrijwilliger opneemt. Hoe is dat bij jou?
Heel intens! Van zodra mijn werkdag bij AWV erop zit, zet ik mezelf in standby modus tot de volgende morgen, wanneer een nieuwe werkdag begint. Tot enkele jaren terug zat ik aan ongeveer één interventie op twee dagen. Dat heeft uiteraard een impact op mijn privé leven maar gelukkig staat mijn vrouw er helemaal achter. Zij is degene die de deur al gaat opendoen als ik ’s nachts word opgeroepen. Elke seconde telt dan.
Voor welke zaken word je zoal opgeroepen?
De brandweer wordt bijna altijd automatisch geassocieerd met vuur maar we doen veel meer. We staan in voor de bevrijding van geknelde personen en het vrijmaken van de weg bij verkeersongevallen. We worden ingezet bij overstromingen, explosies, instortingen… maar ook voor kleine dagelijkse problemen zoals mensen die geblokkeerd zitten in liften, wespennesten… Vroeger, voor de hervorming, trad de brandweer ook op als ambulancedienst voor spoedgevallen. Dat heb ik 25 jaar gedaan. Nu is het anders en moet je de keuze maken tussen brandweerman of ambulancier.
Wat is je bijgebleven op die 40 jaar als vrijwilliger?
Ik denk aan die keer dat we samen met de medische diensten een man hadden verloren na reanimatie. De vrouw des huizes vroeg ons om hem toch mee te nemen met de ziekenwagen. Zij had een buitenechtelijke relatie met die man en wou niet dat haar affaire op deze manier zou uitkomen. Uiteraard hebben we geweigerd want het is niet toegestaan om met de ziekenwagen een overledenen te vervoeren.
Wat drijft je?
Uiteraard is het helpen van mensen een belangrijke drijfveer. Maar het is meer dan dat: het is ook de drang naar actie en een verschil te kunnen maken. Het spannendste aan de job vind ik het onderweg zijn naar een interventie niet wetende wat we gaan aantreffen.
Je camera is nooit ver weg…
Klopt, door de jaren heen zijn filmen en monteren mijn grootste passies geworden. Niet alleen op het werk maar ook bij de brandweer. Ik heb al verschillende ernstige situaties kunnen vastleggen zoals de Switelbrand (1994), de kettingbotsing op de E17 (1996) en de gasramp in Hellingen (2004). Maar evengoed film ik dagelijkse interventies van de brandweer. Deze opnames zijn achteraf heel nuttig voor evaluatie, bijsturing, opleiding…
Heeft je werk bij de brandweer een invloed op je job bij AWV en omgekeerd?
Ze versterken elkaar. Omwille van mijn job bij AWV heb ik bijvoorbeeld een beter totaalbeeld van de afhandeling van een verkeersongeval. Zo zal ik er altijd aan denken om het verkeerscentrum te laten contacteren om bijvoorbeeld de wegverlichting aan te steken of om de rijstrooksignalisatie aan te passen. Omgekeerd is het door mijn werk bij de brandweer dat ik besef wat veiligheid in het verkeer betekent en hoe belangrijk de rol van AWV daarbij is.
Het vrijwilligerswerk zit in je bloed…
Dat is zo. In het kader van covid-19 werk ik momenteel als vrijwilliger mee aan een project voor het opleiden van coronahonden. Dat zijn honden die coronabesmettingen kunnen detecteren via zweet. Mijn taak is het maken van een beeldverslag van het complete opleidingsparcours. Het is ongelofelijk interessant want voor het eerst in België werken brandweer, civiele bescherming, defensie, politie en twee universiteiten samen aan één project. Eind februari zou de opleiding voor de honden moeten afgerond zijn en dan kunnen de eersten hun werk doen.