(Binnenkort) onze nieuwe collega’s van het Vlaams Verkeerscentrum: ‘Het voelt eerder als thuiskomen’
Maak kennis met Peter Bruyninckx en Caroline Ruys. Als respectievelijke woordvoerder en verkeersleider van het Vlaams Verkeerscentrum mogen we ze binnenkort onze eigen collega’s bij AWV noemen. Hoe (en waar) hebben zij hun passie gevonden voor verkeer en mobiliteit en wat betekent de komende inkanteling voor hen? We gingen mee achter de coulissen van het kloppende hart van het Vlaamse verkeer om onze nieuwe collega’s beter te leren kennen.
Begin volgend jaar is het zover. AWV verwelkomt dan het Vlaams Verkeerscentrum als gloednieuwe afdeling binnen ons agentschap. In het Vlaams Verkeerscentrum, gevestigd in Antwerpen, zullen voortaan ook de activiteiten van de sectie Bewaking, Monitoring en Inspecties (BMI) van de afdeling EMT en het Vlaams Tunnel- en Controlecentrum (VTC) worden ondergebracht. Ondanks dat Peter en Caroline als drukbezette en toegewijde mensen niet vreemd zijn van nachtelijke uurtjes waarop de meesten van ons nog in bed liggen, namen ze de tijd om ons het reilen en zeilen van het Vlaams Verkeerscentrum te laten ontdekken.
We kennen het Vlaams Verkeerscentrum, maar toch niet helemaal?
Caroline: “Het Vlaams Verkeerscentrum is bij het publiek vooral bekend van zijn grote controlezaal. Van daaruit houden we de klok rond de snelwegen nauwgezet in de gaten en doen we aan dynamisch verkeersmanagement. Zo willen we het verkeer zo vlot en veilig mogelijk laten doorstromen. We werken daarbij intensief samen met verschillende partners, zoals wegpolitie, hulpdiensten en uiteraard AWV.”
Peter: “Maar we doen nog veel meer dan dat. Er is ook ons onderzoeksteam, zij zijn de verkeerskundige backoffice van het Verkeerscentrum. Die collega’s verzamelen verkeersdata en stellen indicatoren op, een schat aan statistische verkeersinfo. Ze maken ook verkeerskundige studies over weginrichting en verkeersverloop. En daarbij werd altijd al nauw samengewerkt met AWV, bijvoorbeeld voor het geslaagde quick wins-verhaal en de hinderinschattingen die we maken voor het plannen van grote wegenwerken. Tot slot heeft het Verkeerscentrum ook een eigen IT-cel, want dynamisch verkeersbeheer draait op gespecialiseerde technische infrastructuur en IT-processen. Die ontwikkelen en beheren we volledig in eigen huis .”
Wat vinden jullie van deze inkanteling?
Caroline: “Het voelt voor ons eigenlijk heel natuurlijk aan om onderdeel te worden van AWV. We werken sowieso veel samen. Als we voortaan als Verkeerscentrum een afdeling worden van AWV, dan zal de onderlinge communicatie nog gemakkelijker en vlotter gaan. Ook de samenwerking met de collega’s van de sectie BMI en het VTC zal sterker worden.”
Peter: “Deze inkanteling betekent een verrijking, want de activiteiten van twee AWV-teams worden tegelijk ondergebracht in het VVC: het VTC en de sectie BMI. Aangezien de controlezalen van VVC en VTC vlak naast elkaar liggen, kom ik nu al geregeld in het VTC over de vloer. Ik kijk ernaar uit om de dagelijkse werking van al die nieuwe collega’s nog beter te leren kennen. Dat er een warme band is tussen VVC en AWV, heb ik door de jaren heen al kunnen voelen. De inkanteling is dus in zekere zin een beetje thuiskomen. En hoewel we nu de collega’s van het Departement MOW verlaten, is het onze bedoeling om ook met hen nauwe contacten te blijven onderhouden.”
Welke expertise breng je mee naar AWV?
Caroline: Als verkeersleiders zijn we de ogen en oren op de Vlaamse snelwegen. We houden het verkeer continu in de gaten. Het is fijn dat je weet dat je de weggebruikers een dienst kan bewijzen door het verkeer te overzien en aan te sturen. We moeten hier dus vooral proactief nadenken en klantgericht werken. Welke info hebben de weggebruikers nu van ons nodig voor hun verplaatsing? Ik moet me in de controlezaal constant in de schoenen van de burger verplaatsen.
Peter: Als woordvoerder breng ik ook veel tijd in de controlezaal door. Communicatie via diverse kanalen is immers een belangrijk element van ons dynamisch verkeersbeheer. En het moet altijd snel gaan. Want zodra het ergens vastloopt door een incident, willen we het verkeer daar zoveel mogelijk weghouden. Dan helpt het als radiozenders en webkranten die boodschap meteen mee uitdragen. Als oud-journalist ken ik bovendien het stresserende “hic et nunc”-sfeertje van de media goed. Wanneer journalisten me bellen over een bijzondere verkeerssituatie, wil ik ze snel vooruit helpen zodat ze hun werk kunnen doen. Tegelijk ben ik als woordvoerder ook een filter. In onze controlezaal loopt soms zeer gevoelige info binnen. Details over een dodelijk ongeval bijvoorbeeld, laat ik niet zomaar naar buiten gaan.
Wat zijn de uitdagingen die de komende jaren voor jullie liggen en waar jullie samen met AWV op zullen moeten inspelen?
Caroline: “De veranderende technologie omarmen is daar zeker een van. In essentie zullen we altijd het verkeer monitoren maar de systemen en technologieën waar we mee werken evolueren razendsnel. Zelfrijdende wagens zijn al lang niet meer voor de verre toekomst en de voorbije jaren zijn er ook steeds meer camera’s geplaatst op onze wegen en dus moeten we ook daar op inspelen. Daarnaast zijn de evoluties in het mobiliteitslandschap frappant. Ik zie de files elke dag langer worden. Ik verbaas me er ook over hoeveel drukker het is geworden op onze snelwegen in die vier jaar dat ik hier werk. Dan stel ik me soms wel eens de vraag waar dat naartoe gaat. Dat is denk ik wel een gedeelde bekommernis van zowel AWV als VVC: hoe we die druk op ons wegennet beheersbaar kunnen houden.”
Peter: “Ik wil het grote engagement van mijn collega’s in de verf blijven zetten. Ik leid regelmatig bezoekersgroepen rond in het Verkeerscentrum. Het gaat dan bijvoorbeeld om verenigingen of medewerkers van partnerorganisaties. Steeds weer reageren ze op dezelfde manier: vol verwondering over wat er hier achter de schermen van de snelwegen gebeurt. Dat werkt motiverend, vooral in deze tijd waarin ambtenaren gemakkelijk kop van jut zijn. Het doet me telkens deugd om ons positieve verhaal naar buiten te kunnen brengen, want dag en nacht zijn mijn collega’s gedreven bezig om de burger vlot en veilig door het verkeer te loodsen.”
Tot slot, waar kunnen we jou wakker voor maken?
Peter: “Mij maken ze sowieso wakker voor mijn job. Als er voor dag en dauw een incident gebeurt dat de ochtendspits zal bemoeilijken, is de afspraak dat de verkeersleider van dienst me uit bed belt zodat ik proactief de media kan inlichten nog voor de ochtendspits op gang komt. Als woordvoerder is het cruciaal dat ik zo snel mogelijk op de hoogte ben.”
Caroline: “Bij mij ligt het iets anders. Mijn job houdt me letterlijk wakker, als ik de nachtshift heb. Zo’n shift start om 22u en duurt tot 6u ‘s ochtends. Je zou denken dat het wel rustig is tijdens zo’n nachtshift, maar schijn bedriegt.‘s Nachts zijn we doorgaans met z’n tweeën, want het kan best druk zijn. Reguliere onderhoudswerken aan het wegennet en in tunnels, al dan niet gecombineerd met ongevallen, incidenten of slecht weer maken dat we ook dan onze handen goed vol hebben. Wanneer ik niet aan het werk ben, slaap ik liever ‘s nachts (lacht).”
