Na 3 jaar is Leo uitgeknuffeld. Maar dat belet hem niet om zijn levenswerk, collega’s samenbrengen, verder te zetten. Daarom richtte hij onlangs ‘Leo’s datingbureau’ op. Leo regelt een blind date tussen twee collega’s die een (soms vergezochte 🙂) link met elkaar hebben . Kennen ze elkaar? Of hebben ze elkaar nog nooit gezien? In deze editie brengt Leo Jan De Block en Ben Cannaerts samen, allebei genomineerd voor de Gouden Smiley.
Jan De Block en Ben Cannaerts
Jan en Ben over de E40, digitalisering en veiligheid
Jan De Block is al 13 jaar wegentoezichter in het district Vilvoorde. Hij zorgt voor het onderhoud op en naast de gewestwegen en regelt kleine herstellingen. Ben Cannaerts is projectingenieur Elektromechanische Installaties. Hij is de man van de fietstelinstallaties, aswegers, trajectcontroles, de ANPR-camera’s en de ledborden op onze snelwegen in Vlaams-Brabant. En wat blijkt? Ze hebben elkaar ooit al in het echt gezien.
Eerste date op de E40
Jan: ‘Ik kwam jou ooit tegen tijdens een nachtshift op de E40 in Groot-Bijgaarden. Jullie sloten toen de snelweg af om er een seinbrug te zetten. En wij hebben daar handig gebruik van gemaakt om die nacht ineens een put te dichten.’
Ben: ‘Dat was in de coronaperiode. We hebben daar nog samen naar die kraan staan kijken die de seinbrug plaatste. Een overspanning van bijna 40 meter, over alle rijstroken. Dat was tot nu toe de grootste uit mijn carrière.’
We maken het verschil voor de veiligheid van de mensen
Ben: ‘Waarom ik graag voor het agentschap werk? We dragen ons steentje bij aan de maatschappij. Als ik vrienden of kennissen vertel dat ik verantwoordelijk ben voor de flitspalen en trajectcontroles maak ik me meestal niet populair. Boetes zijn misschien niet plezant. Maar uiteindelijk gaat het over onze veiligheid. Zo zorgen we bijvoorbeeld met onze ledborden op snelwegen voor minder ongevallen in files. En we doen het verkeer rond scholen vertragen. Ik ben papa van 2 kinderen. Ik mag er niet aan denken dat er al fietsend naar school iets met hen gebeurt.’
Jan: ‘Ook met ons team zorgen we voor meer veiligheid en minder schade aan auto’s en fietsen. Dat doen we door wegen en fietspaden te onderhouden en te herstellen. We zitten natuurlijk met beperkte middelen. Dus we moeten altijd afwegen wat we wel of niet doen. Ik krijg ook weleens reacties van vrienden op mijn werk, maar die zijn nooit negatief. Alleen kent niemand het verschil tussen gemeentelijke en gewestwegen. Voor de mensen is een weg, een weg.’
Jullie zijn genomineerd voor de Gouden Smiley. Hoe komt dat, denken jullie?
Ben: ‘Geen idee. Ons team hangt wel echt goed aaneen. Dus qua sfeer scoren we wel goed, maar die nominatie is meer een stunt van de collega’s, denk ik :).’
Jan: ‘Ik doe ook niks speciaals. Natuurlijk sta ik met een glimlach op mijn werk. Anders zou het maar triestig zijn. Ik merk wel dat we meer moeten investeren in het persoonlijke contact met de collega’s. Vroeger kwamen we allemaal om half 8 naar het werk. We dronken koffie, zwansden wat en dan konden we starten. Als we iemand nodig hadden, belden we. Nu valt iedereen op andere uren binnen en verloopt het contact sneller via mail.’
Ben: ‘Dat is zeker zo, maar door die digitalisering verlopen veel dingen ook sneller en efficiënter. We verliezen minder tijd met verplaatsingen. Dus het heeft ook zijn voordelen.’
Jan: ‘Toen ik startte, had ik zelfs nog een notitieblokje om mee te werken! Als ik nu een omvergevallen verkeersbord zie, neem ik daar een foto van, ik laad hem op in de app en hopla: het proces is vertrokken.’
Politieke invloed
Ben: ‘Hoe ben jij bij het agentschap terechtgekomen?’
Jan: ‘Ik werkte vroeger voor de gemeente Merchtem, daar was ik teamverantwoordelijke van de werkmannen. Maar je zit daar als werknemer zo dicht bij de politiek. Er werd altijd druk gezet. Ik vond dat niet plezant werken. Dus heb ik voor de Vlaamse overheid gesolliciteerd. Nu merk ik niets van die politieke invloed.’
Ben: ‘Oké, ja, voor ons ligt dat een beetje anders. De plaatsing van de ANPR-camera’s raakte bijvoorbeeld in een stroomversnelling na de aanslagen in Parijs in 2015.’
Elke blind date brengt Leo vraag- en opdrachtkaarten mee waaruit de deelnemers er eentje mogen trekken.
Jan: ‘Voor mij is het goed zoals het is. Als ik maar gezond mag blijven. En komt er toch iets nieuws op mijn pad? Dan zie ik dan wel.’
Ben: ‘Ik ben een fervente fietser. Ik zie mezelf dus nog wel meewerken aan een nog beter Vlaams fietsbeleid.’
Jan: ‘Ah, dan heb ik al een jobke voor jou. Als wegentoezichters moeten we elk jaar onze fietspaden afrijden om te zien waar er herstellingen nodig zijn. Misschien kan jij dat doen?’
Ben: ‘Ideaal, ik ga dat inplannen als het goed weer is in de zomer!’