Herinrichting van de Mechelsepoort Dendermonde

‘Je kan het zo gek niet bedenken, of wij kwamen het al tegen’. Aan het woord zijn werfleider Peter Asselman en projectmanager Tom Van Alboom over hun project: de herinrichting van de Mechelsepoort in Dendermonde. Archeologische vondsten, aanpassingen van het ontwerp, onverwachte onteigeningen … vervelen doe je je hier nooit!

Vlnr. Jeroen Vonck, Peter Asselman en Tom Van Alboom

Kunnen jullie kort het project omschrijven?

Tom: De Mechelse Poort in Dendermonde is een druk verkeersknooppunt. Met het station, scholen en het stadscentrum in de buurt is er heel veel fietsverkeer. Op de drukste momenten telden we tot 850 fietsers per uur! Dat zorgde regelmatig voor onveilige situaties. De Mechelse Poort stond dan ook op onze lijst gevaarlijke punten. Het is trouwens één van de laatste punten binnen Oost-Vlaanderen op de statische TV3V-lijst van gevaarlijke punten (de voorganger van onze dynamische lijst) dat we aanpakken.

Peter: Qua infrastructuur zit er vanalles in. We halen het fiets- en voetgangersverkeer weg van het kruispunt en voorzien drie fietstunnels die bij elkaar komen op een fietsplein. We leggen ook een bufferbekken aan met daarover een fietsbrug. Op het kruispunt zelf zorgen we voor een vlottere doorstroming door de aanleg van twee bypasses.

Ik las op onze website dat de breedte van de tunnels en fietspaden nog zijn aangepast?

Peter: Klopt, het originele ontwerp dateerde van zo’n 15 jaar geleden. Dat was nog volgens de normen van het oude fietsvademecum. Aangezien we, omwille van omstandigheden, een nieuwe omgevingsvergunning moesten aanvragen, hebben we het plan geüpdatet volgens de richtlijnen van het nieuwe vademecum. De tunnels gaan zo naar een breedte van 6 meter in plaats van 5 meter.

Tom: We hadden hier de fysieke ruimte om die aanpassing te maken. Dat is niet altijd het geval. Bij een ander project zitten we bijvoorbeeld met 200 onteigeningen. Dan kan je bijna niet anders dan bij het originele ontwerp blijven.

Er werden ook archeologische vondsten gedaan. Hadden jullie dat zien aankomen?

Tom: Ja, we wisten dat de oude stadsomwalling (16de eeuw) in het tracé zat van onze werken. Maar dan weet je nog niet of je iets gaat vinden, en wat, en hoeveel. Bij de graafwerken voor de eerste tunnelhelft onder de Leopoldlaan was het prijs. Het archeologisch team stootte op de restanten van een brug uit de 16de eeuw. In een diepere laag vonden ze ook een houten vloer uit de middeleeuwen, een schedel, dierlijke botten, aardewerk en een munt. Bij de andere twee tunnels vond het team niets.

Peter: Uiteindelijk liepen de werken 4 weken vertraging op. Dat valt goed mee. De aannemer, de stadsdiensten, het stadsmuseum en de door ons aangestelde archeologen, iedereen werkte goed samen. Zowel bij de voorbereidingen, als bij de uitvoering van de opgravingen.

Hoever staan de werken nu?

We zitten over de helft. De fietsbrug ligt er al, alsook 2,5 van de 3 fietstunnels. Eén rijweg is al volledig klaar, de andere voor de helft. Maar er moet nog wel wat gebeuren: asfalt in de fietstunnels en op de fietspaden; de aanleg van het fietsplein, het bufferbekken, een deel van de rijwegen en bijhorende fietspaden, een halve fietstunnel … We zijn hier nog niet klaar.

Is het een leuk project om aan mee te werken?

Tom: Toch wel. Het is een heel uitdagend project met veel hindernissen. Denk aan gedoe met de omgevingsvergunning, complexe bemalingen, PFAS, woonwagenbewoners die niet van de parking wilden wijken, een sanering van een voortuin die tjokvol minerale olie bleek te zitten. Dat was de voortuin van een groot appartementsgebouw en zo hebben we 180 mensen individueel moeten onteigenen … Je kan het zo gek niet bedenken, of wij kwamen het tegen. Maar we slaagden erin om al deze problemen aan te pakken, samen met de stad, de aannemer, ons team … dat geeft veel voldoening.

Peter: De Mechelsepoort is een van de drukste kruispunten van de streek. Als je daar werkt, is minder hinder heel belangrijk. We hadden met de stad afgesproken dat iedere rijrichting tijdens de werken zoveel mogelijk overdag open bleef. Dat maakte de fasering heel complex. Ook de schoolgaande fietsers moesten veilig blijven kunnen passeren. Zoals Tom aangaf, kwamen we al van alles tegen. Dat is soms heel stresserend, maar nooit saai!

Zijn jullie zelf van de streek?

Peter: Ik woon op 4 kilometer van de werken. Dat is een voordeel. Je weet wat er speelt, hoe het kruispunt in elkaar zit, wat de pijnpunten zijn. Ook voor het uitwerken van omleidingen is dat mooi meegenomen. Het is leuk dat ik hier achteraf zelf nog veel zal passeren. Langs de andere kant: als er iets is, weten ze je meteen te vinden :).

Tom: Ik woon op 8 kilometer van de werf, een halve thuismatch dus. Ook ik word er in mijn omgeving over aangesproken, zelfs door de leerkrachten van mijn kinderen :). Weten dat we een verschil gaan maken voor de veiligheid van al die fietsende jeugd, dat is een leuke gedachte …

Werfdilemma’s

Fietstunnel of fietsbrug?

Peter: Om te bouwen kies ik een tunnel. Daar komen alle technieken bij elkaar.

Tom: Geef mij ook maar een tunnel.

Werfkeet of kantoor?

Peter: De werfkeet. Hier ben ik het vaakst. Dat is handig want je kan meteen ter plaatse gaan kijken en zo snel een oplossing geven of knopen doorhakken.

Tom: Ik kom enkel op de werf bij belangrijke werfvergaderingen, dus ik zal dan maar kantoor kiezen.

Samenwerken met internen of externen?

Peter: in onze job moet je met beiden veel samenwerken. Met externen zijn de uitdagingen groter, je moet samen zoeken naar een compromis. Langs de andere kant krijg je een inzicht in andere expertises, daar leer je veel van bij.

Een archeologische vondst of een beschermde diersoort?

Tom: Doe maar een archeologische vondst. Met een vorig project kregen we te maken met vleermuizen. Daarvoor moesten we een extra omgevingsvergunning indienen.

Start van de werken of einde van de werken?

Peter: De start. Er hangt dan heel veel energie op de werf, iedereen begint met veel motivatie en goede moed.

Tom: Voor mij ook het begin. Het voortraject van een infastructuurproject kan zo lang zijn, dat die eerste spadesteek een echt hoogtepunt is. Bij de laatste spadesteek zit je met je hoofd al bij het volgende project :).