Opvallende hobby
Kunstenaar Frank Vanden Broucke
Een kunstenaar zoals Frank Vanden Broucke verwacht je niet meteen in het team Financiën. Het was zijn vader die hem ooit aanmoedigde om een job te gaan zoeken bij de overheid. Per toeval kwam hij terecht op de boekhoudafdeling. Ondertussen haalt hij veel voldoening uit het werken met cijfers. En leeft hij zich in zijn vrije tijd volop creatief uit. We gingen hem interviewen voor zijn hobby als dichter, maar ontdekten dat hij van nog veel meer artistieke markten thuis is. Wat denk je van een vaste rubriek, Frank?
Frank, hoe ziet het leven van een dichter eruit?
In alles wat ik doe probeer ik oog te hebben voor de dingen waar anderen aan voorbij gaan. Ik haal mijn inspiratie van overal. Uit de natuur, uit herinneringen van vroeger of gewoon voorwerpen in huis. Zo maakte ik onlangs nog een gedicht over één van mijn oude typemachines.
Hoe lang maak je al gedichten?
Nog maar enkele jaren. Het spelen met taal heeft mij altijd aangetrokken. Ik ben begonnen met het maken van stripverhalen. Zo heb ik geproefd van het schrijversschap. Mijn eerste strip is uitgekomen in 1997. De reeks heette ‘De lotgenoten’. In totaal heb ik vijf verhalen uitgebracht. Daarna heb ik mij gewaagd aan het schrijven van een boek: Système D. Dat is een semi autobiografie. Mijn moeder gaf regelmatig aan dat ze herinneringen aan ons leven vroeger miste. Zo ben ik in mijn pen gekropen. Het verhaal speelt zich af in Brugge tussen 1962 en 1984. Elk hoofdstuk begint met de tekst van een liedje dat populair was in die tijd. Dat maakt het voor velen herkenbaar. Muziek is zoals geur, het kan je meteen terugbrengen naar een bepaald moment. Na ‘Système D’ volgde ‘Theo Monkey Business’, een sneer naar de kunstwereld en ook nog ‘Camiel’, een ode aan mijn grootvader die veldwachter was en in WOI heel wat heeft gerealiseerd. Ik heb hem nooit gekend maar baseerde me op verhalen die in de familie rondgingen.
Je boekcovers ontwierp je telkens zelf
Klopt, ik ben ook schilder. Dat was eigenlijk mijn eerste passie. Ik deed al meerdere exposities. Alhoewel nee, eigenlijk is het allemaal met muziek begonnen. Ik speel piano, dwarsfluit en harmonica. Eens je muziek kan lezen, is het bespelen van een instrument slechts een technische kunde.
Op welk van al je verwezenlijkingen ben je het meest trots?
Ik denk op mijn boek Système D. Vooral omdat ik nooit gedacht had dat zoiets ging lukken. Ik ben quasi de enige die nog overblijft van mijn familie. Mijn vader en broer zijn gestorven. Mijn moeder gaat zienderogen achteruit en dreig ik ook te verliezen. Ik heb geen kinderen. Door een boek te schrijven over onze familie blijft er toch nog iets over als ik er niet meer ben. Het is een beetje geschiedenis schrijven. Het geeft ook veel voldoening als lezers aangeven al uit te kijken naar een vervolg!
Lazen er al collega’s jouw boeken?
Ja, er zijn wel wat collega’s die een van mijn boeken gelezen hebben. Dat is heel tof. Toch maak ik er niet teveel reclame voor. Ik heb de boeken in eigen beheer uitgegeven en wil niet te commercieel doen op het werk (lacht). Ook mijn gedichten stuurde ik de voorbije coronatijd al eens door naar de collega’s, om wat opbeuring te brengen. Dat leverde leuke reacties op.
Ga je ook nog een gedichtenbundel uitbrengen?
Dat zou ik wel graag willen, maar nog niet meteen. Ik wil er mijn tijd voor kunnen nemen en slechts die gedichten selecteren waar ik 100% tevreden over ben. Dichteres Delphine Lecompte is de laatste tijd een grote inspiratiebron voor mij. In een recent boek combineert zij korte proza met dichtkunst. Met die stijl wil ik ook zeker nog eens aan de slag gaan.
Wordt dus vervolgd, veel succes!
Gedicht: (daterende 20 april 2020) Maandagmorgen soms te snel Het komt vergeten de kamer binnen Ik kijk in de spiegel en zeg ‘eh wel’ Zet de radio aan en de dag kan beginnen Verborgen als de morgenzon Ik ging zeker naar ‘t werk als ‘t kon Maar een virus, een verrassingsaanval Onmetelijk klein met een kroon net een bal Nu lijkt de maandag op ieder andere dag ‘t Was alleen Marc Van Ranst die het zag Thuiswerk op een ander manier Nu brandt de lamp alleen nog hier Soms wel solitaire dagen En mailtjes met duizend vragen
Benieuwd naar de werken van Frank?
Check zijn website: