De laatste steen
Hoppinpunt - Hechtel-Eksel
Op intranet kon je al lezen over de nieuwe aanpak van basisbereikbaarheid en onze doelstellingen van Hoppinpunten. Een echt Hoppinpunt spotten kan je sinds 1 september in Hechtel-Eksel. Met dank aan Ben, Nick, Robin en Rudi van Wegen Limburg die ook mee vorm hebben gegeven aan het punt. Ben: ‘Toen we met de studie bezig waren, wisten we nog niet hoe het Hoppinpunt er concreet ging uitzien. De fietsenstalling heb ik, met hulp van Yves (De Beleyr, VWT) zelf ontworpen.'
Collega’s, is dit het eerste Hoppinpunt in Limburg?
Nick: ‘Nee, er is al een Hoppinpunt in Maasmechelen, maar nog geen regionaal, zoals dit. Je hebt hier een parking voor maar liefst 95 auto’s en zo’n 40 fietsen.’
Ben: ‘Voor mij is het wel het eerste Hoppinpunt waaraan ik heb meegewerkt.
Nick: ‘Voor mij ook.’
Ben: ‘Even dacht ik: dat wordt een project dat ik er snel bij kan nemen. Tot ik zag wat er allemaal nog moest uitgewerkt worden. Toen besefte ik dat er veel tijd in ging kruipen (lacht).
Nick Hoeken
Wat bedoel je?
Ben: Er is geen kant en klaar ontwerp voor een Hoppinpunt. Je weet wel wat er allemaal moet komen, maar niet hoe het er moet uitzien. Neem bijvoorbeeld de fietsenstalling. Er was nog geen lopend raamcontract met een concreet ontwerp van zo’n stalling. Dus moest ik zelf aan de slag. Gelukkig kon ik rekenen op de hulp van Yves die alles van Hoppinpunten coördineert. Nu de fietsstalling er staat ben ik best trots over het ontwerp.
Nick: Ook de timing was heel krap. De werken zijn begonnen in juni en moesten klaar zijn op 1 september. Daar zat ook nog het bouwverlof tussen. Extra stress was dat we afhankelijk waren van verschillende partners en aannemers. Denk aan De Lijn, de gemeente, BPost … Ze moesten elk hun ding doen op de werf en mee zijn met de strakke deadline.
Ben: Die deadline drukte ook zijn stempel op de studiefase. Alles liep parallel en dan waren we ook al bezig aan de ontwerpen.
Nick: Het voorbereidende studiewerk dat Ben heeft gedaan werpte wel zijn vruchten af. Hierdoor verloren we minder tijd in de uitvoeringsfase.
Ben: Ik heb op mijn beurt veel respect voor de coördinatie skills en de hands on mentaliteit van Nick. ‘We zorgen er wel voor dat alles in orde komt’ was zijn geruststellend motto.
Nog even terug over de partners, wat hebben de collega’s van BPost te maken met een Hoppinpunt?
Nick: ‘Een Hoppinpunt is een vervoersknooppunt waar je vlot kan overstappen tussen verschillende vervoersmogelijkheden, zoals het openbaar vervoer, de (deel)auto of de (deel)fiets. Je hebt dus parkeerplaatsen, een fietsenstalling, een bushalte vlakbij, een Hoppinzuil als herkenningspunt … maar ook extra’s die het punt leven moeten inblazen. Zo vind je er een pakketautomaat van BPost, een fietsherstelpunt met materiaal om je fiets te herstellen en lockers. Ook een AED-toestel is aanwezig.
Ben: Robin, onze collega van Elektrische Weginstallaties zorgde voor de verlichting van de site en coördineerde de plaatsing van de wachtbuizen. Die zullen in een latere fase gebruikt worden voor de installatie van alle voorzieningen zoals de snellaadpalen, fietslockers, Hoppinzuilen.
Ben Janssens
V.l.n.r. : Robin Lux, Rudi Luyten, Nick Hoeken en Ben Janssens
Wat vinden jullie het leukste: een klassiek infrastructuurproject of dit?
Nick: Geef mij maar de afwisseling. Bij het Hoppinpunt was het grote zwaartepunt de coördinatie van alle werken. Ik hou van plannen en organiseren en communiceren met verschillende stakeholders, dus dat lag me wel. Bij de klassieke projecten ligt de nadruk meer op de technische uitdagingen.
Ben: Ik hou wel van iets nieuws. Je moet creatief verder bouwen op datgene wat er al op tafel ligt. Ondertussen zijn we gestart met de voorbereidingen van een volgend Hoppinpunt in Pelt. Hoewel ik vermoed dat elk punt een andere aanpak vraagt (soms gaat het om veel kleinere Hoppinpunten), zijn we toch al ingewerkt.
Nick: Voor het Hoppinpunt in Pelt werken we met dezelfde hoofdaannemer. Dat gaat zeker al een voorsprong opleveren. En ik ga de touwtjes nog strakker in handen nemen zodat de aannemers niet meer flirten met de deadline.
Wordt het punt ondertussen al veel gebruikt?
Nick: ‘Ik passeer er regelmatig en er stonden telkens toch heel wat auto’s geparkeerd. Er is ook passage van voetgangers en fietsers. Je merkt dat mensen benieuwd zijn naar wat er allemaal te vinden is op het punt.’
Nog een laatste vraag: maken jullie zelf al gebruik van combimobiliteit?
Ben: Op mijn vorige job bij de NMBS maakte ik vaak de combinatie trein en deelfiets. Nu onze werven zo verspreid liggen is dat minder evident en moet ik toegeven dat ik vooral de auto neem.
Nick: Ik woon in Meeuwen. Daar is geen goede treinverbinding dus ik moet het vooral hebben van de moto en auto. Als we naar een concert gaan maak ik wel de combinatie van auto en tram. Dat bespaart me veel tijd.
Ben: Ja, dat doen we ook vaak wanneer we grote steden bezoeken. Voor onze skireis nemen we altijd de trein en ik loop en fiets graag in mijn vrije tijd. Telt dat ook (lacht)?